Lifeline

In de weken en dagen voordat ik hierheen zou gaan was ik eigenlijk helemaal niet zo zenuwachtig. Wel voelde ik dat het snel tijd werd, aangezien ik van iedereen afscheid moest nemen. Vlak voordat ik weg ging drong het pas tot me door dat ik 5 maanden weg zou gaan. Gelukkig paste ik me snel aan en heb ik snel mensen leren kennen om me bezig te houden.

De universiteit waar ik studeer heet Hongkong University of Science and Technology. Gezien de naam van de universiteit had ik gedacht dat er veel studenten waren die science zouden studeren. Er blijken nog meer exchange studenten business te studeren in plaats van science. De universiteit is gelegen aan de oostkust van Hongkong, helemaal aan de rand tegen de Zuid-Chinese Zee. Dat betekent dat ik elke dag met een supermooi uitzicht naar het academisch gebouw kan lopen. Ook heb ik geluk ik dat een prachtig zeezicht heb vanuit mijn kamer. Ik woon op een campus met locals en exchange studenten van over de hele wereld. De campus en universiteit zijn verbonden, maar de universiteit is zo groot dat ik wel 10 minuten moet lopen voordat ik in een collegezaal kom. In het begin zijn er veel activiteiten georganiseerd om kennis te maken met alle exchange studenten. We gingen bijvoorbeeld met de exchange mensen van onze hal naar de Ikea om eigen spulletjes te halen, omdat ik helemaal niets had in mijn kamer. Ik moest de eerste avond zelfs op mijn handdoek slapen, omdat het bleek dat er geen beddengoed bij de kamer kreeg.

Het weer is hier vergeleken met Nederland heel anders. Het is nu begin oktober en ik loop nog steeds in mijn korte broek en topje. Je bent vast jaloers, maar zo geweldig is het nou ook weer niet. Het vochtigheidsgehalte in de lucht is hier heel hoog. Elke keer als je naar buiten loopt, lijkt het net alsof je door een dikke wolk van warme mist loopt.

Snel ging ik in de weekenden al met mijn vrienden de stad ontdekken en zijn we op stap gegaan in de meest bekende uitgaansgebieden van Hongkong. Lan Kwai Fong noemen ze deze plek, ook wel LKF genoemd door iedereen. De eerste keer toen ik hierheen ging viel me op dat er veel buitenlandse studenten waren. Het bleek dat de meeste buitenlandse mensen hier op stap gaan, terwijl de locals in een ander gebied op stap gaan.

De meeste bars en clubs hier zijn erg mooi en netjes vergeleken met Groningen. Alle jongens moeten ook verplicht een lange broek aan (ook als het 30 graden is) en de meeste meisjes hier zijn ook erg mooi gekleed. Het is wel even anders dan op stap gaan in Groningen in mijn all stars en t-shirt. Ook moeten de jongens meestal entree betalen in clubs en ookal is er geen entree, dan moeten ze verplicht een drankje halen. Drankjes hier in de clubs en bars zijn erg duur, dus meestal halen we voordat we een club binnengaan wat drinken bij de seven-eleven (convenience store).

Wat erg grappig is, is dat de meeste Chineze inwoners hier in het algemeen erg rustig, verlegen en terughoudend zijn. Alleen als ze wat op hebben, zijn ze niet meer zo terughoudend.

Wanchai is ook een van de gebieden waar veel buitenlanders graag uit gaan, hier heb je meer bars dan clubs. Bij een erg leuke bar waar we heen zijn gegaan kon je voor een briefje van 20 dollar (ongeveer 2 euro) een drankje krijgen. Voordat we besluiten om hier heen te gaan, proberen we ook zoveel mogelijk briefjes van 20 te sparen.

Ondanks alle gekkigheid hier, mis ik het uitgaan in Groningen toch wel een beetje, vooral wanneer iedereen luidkeels meezingt als 'Het gras van het Noorderplantsoen' afgespeeld wordt.

Reizen naar andere landen kan natuurlijk niet ontbreken tijdens een exchange. In mijn derde week ging ik al op pad naar Thailand met twee andere vrienden. We verbleven daar zes dagen en zijn naar twee eilanden en een national park geweest. Jammer genoeg was het wel regenseizoen en hebben we ook veel regen meegemaakt. Een regenponcho en paraplu waren toen zeker onmisbaar. In het national park overnachtten we in een grote tent in de jungle, wat meer op glamping leek dan camping. In de avond hoorde je dan de meest bijzondere geluiden. Verder hebben we hier olifanten verzorgd en een jungle trekking gedaan. Het regende op de dag dat we de jungle trekking hadden, dus liepen we daar met het water tot onze kuiten, in een regenponcho (wat niet erg hielp) en met een wandelstok. Maar we hebben het overleefd!

Op één van de eilanden, Koh Phi Phi, heb ik het beste strandfeestje gehad en heb ik de meest mooie zeedieren gezien tijdens het duiken. Ja ik heb Nemo ook gevonden!

Zoals je kunt lezen heb ik genoeg leuke dingen gedaan in deze korte tijd. Er staat nog genoeg op de planning! Helaas, komt de tentamenweek er ook bijna aan en dan moet ik er toch wat tijd in steken om al mijn gemiste colleges bij te werken. De colleges die hier gegeven worden zijn in principe niet heel moeilijk en het tempo ligt ook niet erg hoog. Wel duren de colleges 80 minuten lang en heb ik soms wel een beetje moeite om mijn concentratie erbij te houden.

Aangezien ik nog 3,5 maanden hier heb, is mijn avontuur nog lang niet afgelopen. Ik heb zeker geen spijt van mijn keuze om mijn minor in het buitenland te doen. Aan degenen die nog twijfelen over een minor in het buitenland, wil ik graag laten weten dat je dat zeker niet moet doen. Je maakt heel veel mee en leert de meest leuke mensen kennen. Ik weet zeker dat dit één van de beste ervaringen zal zijn van mijn leven!